Kieskeurig

Toen mijn zus hier een tijdje terug op bezoek was, ging het gesprek op een gegeven over op relaties. En dan specifiek relaties in onze tienerjaren. Mijn zus gaf aan dat ik meer ‘vriendjes’ had gehad, maar ook simpelweg minder kieskeurig was. Dit was – volgens mij dan toch 😉 – niet beledigend bedoeld, maar puur als vaststelling. Een vaststelling die overigens niet volledig incorrect is.

Kiss me quick

Laat ik gewoon eerlijk zijn: ik was een nieuwsgierige tiener, die erg graag kuste. Ik heb dan ook veel gekust, met de meest uiteenlopende jongens: van licht tot donker, van een jaar jonger tot 30 jaar ouder (al was ik toen net een twintiger 😊 ). Ik was inderdaad niet zo heel kieskeurig. Uiteraard koos ik wel personen uit die ik knap vond (bijna altijd dan toch, in een dronken bui ging zelfs dat weleens fout), maar meer moest dat niet zijn.

Alleen bij mannen

Ik zal mezelf nooit hetero noemen, ik kan een mooie vrouw meer dan waarderen. Toch ben ik om de een of andere reden altijd veel kieskeuriger geweest als het aankwam op meiden. Daarom heb ik uiteindelijk ook nooit gezoend met een vrouw. De keren dat ik de kans kreeg, was het toch niet helemaal mijn type en koos ik ervoor om het niet te doen. Een echt goede uitleg heb ik hier trouwens niet voor.

Kieskeurig? Wel voor relatiemateriaal!

Dat gebrek aan kieskeurig zijn was trouwens ook alleen maar als het ging over materiaal voor een avond. Zodra er gesproken werd over een langere termijn, moesten ze echt wel aan de nodige eisen voldoen. Gekeken naar mijn eerste echte relatie kan ik in alle eerlijkheid stellen dat ik hierover had nagedacht. Hij was uiterlijk gezien wat minder mijn type, maar echt een goeie kerel. Je zal mij nog steeds niets slechts over hem horen zeggen, ik ben dan ook erg blij dat hij gelukkig is met vrouw en kinders. Ik dacht dat hij goed voor me zou zijn, omdat hij – mede omdat hij flink wat ouder is – een stuk rustiger was dan ik. Iets wat, denk ik, ook wel zo was. Waarom we dan toch uit elkaar gingen? Tja, ik was nog erg jong (17) en hij was simpelweg té rustig voor me. Een beetje meer tegengas bleek toch wel nodig. 😉

Kieskeurig: als ik lekker in mijn vel zit

Dat kieskeurig leek een beetje vergeten bij mijn tweede serieuze relatie. Niet echt mijn type qua uiterlijk en al helemaal niet qua karakter. Het was een geval van ‘op het verkeerde moment’. Mijn grootvader, een van de meest belangrijke mensen in mijn leven, lag erg slecht. Het was zeker dat hij nooit beter zou worden. Dat legde heel veel druk op ons gezin en ook op mij persoonlijk. Hij was de eerste persoon die ik zou verliezen en alleen al de gedachte daaraan hakte er hard in. Mijn ex was iemand die erg mooie verhaaltjes kon ophangen. Ik heb altijd geweten dat het niet meer dan verhaaltjes waren, maar op dat moment kon ik die vlucht uit de realiteit net gebruiken.

De reden waarom we toch een relatief lange en serieuze relatie hebben gehad, ondanks het feit dat we meer ruzie hadden dan iets anders, was redelijk simpel: seks. Dat was het enige vlak waarop we wel een klik hadden. En het enige vlak waarop hij wel deugde (nee, over deze ex heb ik dan weer niets vriendelijks te zeggen 😉 ). Waarom er een einde aan de relatie kwam behoeft vast geen uitleg.

En dan…

… word je zeker niet minder kieskeurig. Of ja, als het op relatiemateriaal aankomt dan toch. Na ex nr. 2 heb ik nog een friend with benefits gehad. Behoorlijk lekker ding, maar erg oppervlakkig en volgens mij hadden we niet veel gemeen. Na ex nr. 2 heb ik ook het enige gedaan waar ik echt niet trots op ben, namelijk seks gehad met een getrouwde man. Dit was een erg bewuste zet. Ik vroeg me af of dit ‘spannend’ zou aanvoelen. Dat was niet zo. Het was een erge afknapper en in alle eerlijkheid heb ik mezelf nooit viezer gevoeld dan toen.

Wat relaties betrof nam ik me voor dat de volgende de laatste zou zijn. Toen ik Wolf zag, wist ik al snel dat ik hem wilde. Ik vond hem – ondanks dat hij naar mijn smaak een beetje aan de smalle kant was 😉 – erg aantrekkelijk, hij had gevoel voor humor en leek op het eerste gezicht ook echt een persoonlijkheid te hebben (bleek vooral koppigheid te zijn en dat bleek ook nog eens erfelijk :-p ). Hij was de eerste persoon bij wie ik echt bang was dat hij mij niet zou zien zitten.

En ze leefden nog lang en gelukkig

Dat bleek dus wel mee te vallen, hij had zijn oog net zo hard op mij laten vallen. Onze relatie werd al heel snel erg serieus: na een week besloten we samen te gaan wonen. Na drie maanden lag onze huwelijksdatum vast. Hoewel veel mensen dit zagen als a disaster waiting to happen, was dat gelukkig niet zo. Na ruim 17 jaar zijn we nog steeds gelukkig samen. Was het dan allemaal rozengeur en maneschijn? Nee hoor, natuurlijk niet. Ook wij hadden een paar flinke dalen in onze relatie. Maar dat is voer voor een volgende blog. 😉

Ben jij misschien te kieskeurig? Of net niet kieskeurig genoeg? Val je altijd op de bad boys, waardoor je telkens opnieuw gekwetst achterblijft? Neem contact op, zodat we er samen aan kunnen werken.